स्वेच्छा नेम्बाङ, दुई पटक विश्व च्याम्पियनसिपको अनुभव । पछिल्लो पटक २०१९ को २१ देखि २८ अप्रिलको बिचमा हंगेरीको बुडापेस्टमा भएको विश्व च्याम्पियनसिपमा स्वेच्छाले नबिता र दीक्षा तामाङसँगै सहभागिता जनाएकी थिइन् । यस अघि नै उनले जर्मनीको डर्सलड्रफमा भएको विश्व च्याम्पियनसिपमा पनि सहभागिता जनाएकी थिइन् । सो च्याम्पियनसिपमा महिला तर्फ नबिता र स्वेच्छाले सहभागिता जनाएका थिए ।

ती दुई फरक प्रतियोगिताको अनुभवले स्वेच्छालाई टेबल टेनिस खेलमा लाग्न अझ धेरै बढी नै प्रेरित गरेको छ । अहिले उमेरले ३४ वर्ष पार गरेकी उनी यो खेललाई कहिले पनि नछाड्ने प्रतिबद्धता व्यक्त गर्छिन्,‘ सायद लामो समय खेली रहन्छु । एकल र केही वर्ष पछि भेट्रानमा पनि सहभागिता जनाइ रहने उनको लक्ष्य छ ।’

टेबल टेनिसमा उनको उपस्थिति २४ वर्ष भई सकेको छ । धरानमा श्री शारदा बालीकामा अध्ययन गरी रहेको समयमा उनले विनोद शाक्यसँग प्रशिक्षण गरेकी थिइन् । ०५३ मा जनकपुरमा भएको राष्ट्रिय च्याम्पियनसिपमा सहभागिता जनाएकी उनले टेबल टेनिसकै कारण नेपाली शिक्षा र खेलकुदको पायनीयर ग्यालेक्सी पब्लिक स्कुलमा आबद्ध भइन् ।

कम उमेरकी उनी नेपालकी सिनीयर खेलाडीलाई पछ्याउँदै पाकिस्तानमा भएको नवौँ तथा श्रीलङ्कामा भएको १० औ दक्षिण एसियाली खेलकुदमा स्वेच्छा नेपाली टोलीमा सहभागी थिइन् ।

यस पछि ढाकामा भएको ११ औ दक्षिण एसियाली खेलकुद पछि नेपाली टेबल टेनिसमा एउटा ट्वीस्ट आएको थियो । नेपाली सिनीयर खेलाडी मुना वासुकला, गीता थापा, र रिता प्रजापतिले एकै पटक संन्यासको घोषणा गरेका थिए । यस पछि नेपाली टेबल टेनिसमा एउटा खाडल भएको थियो । यस बिचमा स्वेच्छाका लागि एउटा अवसर सृजना भएको थियो । विराटनगरमा भएको राष्ट्रिय च्याम्पियनसिपमा उनी फाइनल प्रवेश गरेकी थिइन् । पिक फर्ममा रहे पनि छोरी दिव्या श्रीलाई जन्म दिने क्रममा उनी केही वर्ष टेबल टेनिसबाट टाढा रहेकी थिइन् ।

सन् २०१० को एसियाडमा सहभागी उनले इन्डोनेसियामा भएको पछिल्लो एसियाडको समापन समारोहमा नेपाली टोलीको झन्डा बोकेकी थिइन् ।

हाल नेपाल आर्मी क्लबमा रहेकी उनको दीप साउनसँग गतिलो जोडी जमेको थियो । उनीहरूको जोडी तीन पटक राष्ट्रिय च्याम्पियन भइसकेको छ । यसै गरी रबिना महर्जन र स्वेच्छाको जोडी दुई पटक राष्ट्रिय च्याम्पियन भई सकेको छ । यस सफलताको बारेमा उनी भन्छिन्,‘ हाम्रो ट्युनिङ मिलेको कारण नै होला,’ सफलताका कारण बारे उनी बताउँछिन् ।

नेपाली खेलकुदमा बाह्य व्यक्तिले अनुभव  गर्न नसक्ने धेरै आन्तरिक पिडा छन् ।  ‘वेस्ट मस्ट वीन ’ को मान्यता अनुसार  उत्कृष्टताको मापन हुने क्षेत्र भए पनि नेपाली समाजका अन्य प्रवृत्तिबाट अछुतो रहेन । यसैको प्रतिफल हो, धेरै टेबल टेनिस व्यक्तित्वको विदेश पलायन ।

प्रशिक्षक सुशील पौडेलका साथमा खेलाडीहरू रञ्जित रायमाझी, गोपाल महर्जन र अजय सुवाल विदेशमा छन् भने दीप साउनको नेपाल आउने र जाने क्रम यथावतै छ ।

उनकै विचारमा विदेशमा भए पनि दीपको टेबल टेनिस प्रतिको मोहको कारण नेपाल आउने क्रम जारी नै रहेको छ ।

व्यापारमा संलग्न र आर्थिक अवस्था पनि आम नेपालीको सापेक्षमा बलियो भएका कारण उनले यस पिडा त कमै भोगेकी छिन् । परन्तु, अन्य खेलाडीको पिडा पनि उनले महसुस गरेकी छिन् ।

हाल पुरानो बानेश्वरमा रहेको सौभाग्य ज्वेलर्समा सक्रिय उनले यो व्यवसाय सुरु गरेको ७ वर्ष भई सकेको छ ।

बाँकी जीवन व्यवसाय  र टेबल टेनिसलाई संयोजन गरेर अगाडी बढ्ने योजना बुनेकी उनको यो खेल  प्रतिको समर्पण भने सम्मान योग्य छ ।